بازهم سلام.شعر قشنگي که زمزمه کودکيمان بود چقدر زيبا مارا به کوچه هاي کودکي برد .به محله پدري .نزديک حرم آقا امام هشتم .چه صفائي داشت وقتي شبها موقع خواب روي پشت بام خانه در گرماي تابستان .اول به گنبد منور آقا سلام ميداديم بعد ميخوابيديم و صبح هم چشممان اول به گنبد ارباب روشن ميشد.خدايا چقدر معصوم است کودکي.و چقدر دور شديم در بزرگي از بزرگي کردن.