با نگاهی التماس آمیز به سمت ما آمد و گفت :
چند روزاست که دستم شکسته و چون نمی توانم سر کار بروم برای خرج خانه مانده ام
خیلی ناله می گرد .دستش را که بسته بود و  از شانه آویزان کرده بودنشانمان داد. خیلی ورم کرده بود و تا حد زیادی هم کبود به نظر می رسید
گفتم چرا به پزشک مراجعه نکردی ؟
با اندوه زیادی گفت: پول ندارم نان بخرم بعد چه طوری ....
قدری فکر کردم و به همکارم گفتم
یا علی

او را برداشتیم و به سمت بیمارستان رفتیم
با تعجب گفت : کجا می رویم

گفتم باید از دستت عکس بگیریم
گفت : دستم را شکسته بند محلی دیده من مقداری پول برای خرج خانه می خواهم
سکوت کردم و چیزی نگفتم
به بیمارستان رسیدیدم .دستش را باز کردیم و دکتر دستور عکس برداری داد.
دستش کاملا سالم بود و تازه ورم دستش هم لحظه ای بعد از باز کردن خوابید
آنجا بود که متوجه شدیم که اگر دست را با فشار ببندند ورم می کند !!!!!!!!همکارم اشاره کرد چه کنیم ؟

اشاره کردم که چیزی به روی خودت نیاور به او گفتم شاید نیاز موجب این کار شده است باید بیشتر بررسی کنیم 
می خواستم خانه ی او را از نزدیک ببینم
به محله ی آنها رفتیم که در یک محله ی بسیار ضعیف نشین بود .

مستاجر بود و سرپرستی چند بچه ی قد و نیم قد را داشت
زن جوانی بود که نیاز مالی او را وادار به این کار کرده بود حصوصا که فرزند بیماری هم در خانه داشت که برای پول داروی آن مانده بود
 خودش شرمنده شده بود
ما هیچ چیز به او نگفتیم 
برای بچه های او و خانه مقداری مواد غذایی تهیه کردیم و در اختیارش گذاشتیم .  دارو های فرزندش را هم برایش خریدیم و مقداری پول هم برای خرجی به او دادیم و به او پیشنهاد دادیم که اگر دنبال کار آبرومندانه است به مدرسه مراجعه کند .

در نهایت هنگامی که باز میگشتیم با خود م فکر میکردم :

اگر این زن با فرزندانش که همسرش او را ترک کرده تحت حمایت قرار می گرفت او به یک انسان دروغگو تبدیل نمیشد و  جلوی بذهکاریهای آتی که ممکن بود از جانب فرزندان رها شده ی او و یا خودش ایجاد شود گرفته خواهد شد .

کاشک همیشه در راس هر کاری پیشگیری بود نه درمان

با دودلی به طرف میز آمد و گفت: یک پیام دارم !
لبخندی زدم و گفتم : بسم الله ،خیر است
پسرهمسایه ی ما 9 سالش است وهر روز دارد دیالیز می شود برای پیوند کلیه پول لازم دارد می شود به او کمک کنید ؟
با بی تفاوتی گفتم ، من چه کار ی می توانم برایش انجام بدهم ؟و به کار خودم ادامه دادم . یک لحطه اینگار نمی خواستم این ندای خیر العمل را بشنوم !!!
پشتش را کرد که برود ، گویی چشم دلم باز شدو سرم  فریاد کشید که : اینفدر بی توجه ؟
بلافاصله صدایش کردم و گفتم : همه چیز را برایم تعریف کن .

این شد آغاز بخشش یک زندگی
بله امیر حسین را چگونه زنده نگه داریم ؟
او نیاز به 7 میلیون تومان پول برای ادامه ی زندگی داشت ، در حالیکه خانواده یک زندگی کارگری ساده داشت و در یکی از محله های مستضعف نشین هم زندگی می کرد که خرج خود شان را هم به زور تامین می نمود.
با امیر حسین صحبت کردم . کودکی معصوم که هر لحظه ممکن بود چراغ زندگیش به خاموشی کشیده شود . او مدتی بود که درس و مشق را هم رها کرده بود ‍ چرا که دیالیز هر روزه و داروهای زیادی که باید در کنار آن می خوردعلاوه بر اینکه موجب فشار خون بالای او شده بود او را به طرف ناتوانی سوق داده و هر روز ضعیف تر میشد .
کلیه ی مادر به فرزند نمی خورد و پدر که مشکل بیماری قلب و دیابت داشت هم نمی توانست به او کلیه ای اهدا کند تنها امید آنها اهدای کلیه  از سایرین بود . اما باید پول آن را پرداخت می کردند و خانواده ای که حتی نان خود را به سختی به دست می آورد چگونه می توانست 7 میلیون تهیه کند ؟

دست به کار شدیم
به هر کسی که می شد زنگ زدیم و به هر جا که میشد رو انداختیم
می دانید بیشتر چه شنیدیم ؟

آنها کمک به شکم و لباس را مقدم می دانستند به اهدای یک زندگی !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
نمی توانستم فکر او را از سرم خارج کنم . امیر حسین برایم شده بود تمام زندگی
و بالاخره خداوند همراهی کرد و توانستیم پول کلیه را فراهم کنیم
اما!!!!!

بیمارستان او را پذیرش نمی کرد و حرفش این بود که :

او کودک است و ما امکانات این عمل را نداریم
پتکی بود که به سرمان خورد
باید این عمل یا در تهران انجام میشد یا در شیراز
باز گوشی تلفن را برداشتیم
به لیست تمام دوستان و اقوام درتهران نگاه کردیم و زنگ زدیم اما
هر کدام بهانه ای آوردند . کسی حاضر نیود خودش را توی دردسر بیاندازد پس به شیرازیها پناه بردیم
خوشبخنانه یکی از دوستان شیرازی قبول کرد تمام کارهای پذیرش و اسکان خانواده را انجام دهد و هزینه ی همراه بیمار را نیز به عهده گرفت ولی
یکباره بیمارستان مشهد اعلام کرد که آماده است عمل امیر حسین را انجام دهد

همه از خوشحالی فریاد می زدیم که بالاخره امیر حسین عمل می شود اما

دوباره اعلام شد که کلیه ها گران شده و اهدا کنندگات مبلغ بیشتری را می خواهند و خانواده دوباره در لاک خود فرو رفت
به آنها امید دادیم که نگران نباشید مابقی آن هم فراهم می شود

واکنون

امیر حسین منتظر است تا اهدا کننده ای پیدا شود تا کلیه اش به او بخورد و شرایط اورا داشته باشد .
دعا کنید که بدن ناتوان امیر حسین تحمل دیالیزهای هر روز را داشته باشد و به پیوند کلیه ی خارج از نوبت برسد

کاشک حداقل صدای معصوم او را که با خنده ای محزون می گفت :

اره من امیر حسین هستم را نمی شنیدم .
برایش دعا کنید

فصل ثبت نام دانش آموزان بود .

در حالیکه چند تا شناسنامه دستش بود به سمت من آمد و آتها را روی میز کارم گذاشت و خودش روی زمین نشست !

سلام کردم و گفتم چه شده ؟
خندید و در حالیکه روی موزائیک چمباته میزد ؛ دستش را زیر چانه اش گذاشت و گفت :
تو را به خدا اسم دخترهایم را بنویس چند تا مدرسه رفتم میگویند جا نداریم .
گفتم برای چه پایه ای ؟و توضیح داد که :
سه دختر دارد برای کلاس اول و چون پول نداشته است ؛ نتوانسته به موقع ثبت نام کند .
دخترانش 9و8و7 ساله بودند اولی را باید میدادم برای رای کمیسیون چون چند ماهی از سن متعارف بزرگتر بود اما دو تای دیبگه مشکلی نداشتند
گفتم کجا هستند این دخترانت ؟با صدای او ؛ یک باره 5 دختربه داخل دفتر مدرسه آمدند
گفتم ما شاالله ! چه خبر است ؟
خنده ای زد و گفت دو دختر کوچک هم در خانه دارم
به عبارتی او 7 دختر داشت که 4 تای دیگر آنها به ترتیب 5و3و2 و1 ساله بودند
تا بلند شد دیدم که.................

بله باز تا چند ماه آینده خدا به او فرزندی دیگر عطا خواهد نمود !
گفتم آخر چه خبر است ؟
با اندوه گفت : تازه چند ماهی است که از پدر اینها خبری نیست و من خودم خرج خانه را در می آورم و مردم به من کمک می کنند و ادامه داد که :
حالا بابایشان هم که بود کاری نداشت و کارگر سر گذر بود !
اسم فرزندانش را نوشتیم و به هر سه نفرآنها مانتو وشلوار به همراه کیف و دفتر که هدیه ی خیرین بو د را دادیم
او رفت اما ....

چند روز بعد آمد و با تفکری عمیق گفت :

شما می توانید یک کسی را پیدا کنید تا بچه ام را به او بدهم ؟
گفتم یعنی فرزندت را نمی خواهی ؟

گفت او هم دختر است . من هم که نمی توانم خرجشان را بدهم . کسی را پیدا کنید تا در ازای مقداری پول دخترم را به او بدهم
به شوخی گفتم : قیمت دخترت چه قدر است ؟

خیلی جدی به فکر فرو رفت و با انگشتانش شروع به حساب کرد ! گفتم چه چیزی را حساب می کنی ؟
گفت قرضهایم را !!! و یک کم پول ؛ که برای زندگی بچه ها باقی بماند .................

مرا به فکر فرو برد که : خدایا قیمت فرزند او چند است ؟و چه مبلغی را اعلام خواهد کرد !

تاسوعا بود
داشتم می رفتم مدرسه واسه دادن نذری به خانواده های نیازمند از سوی خیرین
پسرم گفت مامان شله برایم بیارید !
خنده ای کردم و گفتم از کجا ؟
.................. در حال تقسیم غذا بین خانواده های نیازمند بودیم .
جاتون خالی !!! غلغله بود و ازدحام ؛
حین کار پسرم زنگ زد :
.....شله یادت نشه !!
گفتم آخه از کجا ؟
گفت : من نمی دانم برایم پیدا کن
باز مشغول کار شدم
حین کار خبر دادند پسرم تشنج کرده و دارند منتقلش می کنند بیمارستان
باید خودمو می رسوندم
گفتم با امبولانس ببرید من هم میام
اما نمیشد اون همه جمعیت رو ول کرد 800نفر باید غذا می گرفتند .
ازدحام جمعیت و ...
باید چه کار میکردم یک طرف دیگ های اما حسین و یک طرف پسرم که روانه ی بیمارستان شده بود
گفتم یا حسین تو مواظب پسرم باش و منم اینجا
خلاصه موندم و به کارم ادامه دادم
کار تقریبا به آخر رسید رفتم از خیرین تشکر و ضمن عذرخواهی ? خواستم از مدرسه بیرون بیایم که :
یک نفر وارد مدرسه شد .
یک سطل شله دستش بود . فکر کردم دارد می اید تا غذا بگیرد
گفتم خوشا به حالش هم از این دیگ نصیبش می شود وهم از دیگ دیگر .
همین طور که داشتم سریع کارها را سرو سامان می دادم که به طرف بیمارستان حرکت کنم دیدم آن آقا به سمت من آمد و گفت بفرمایید .
چشمانم از تعجب گرد شد .
یک سطل شله ی داغ و تازه
گفتم این چیست ؟
با لبخندی گفت :
مال شماست !!
گفتم : من ؟
گفت : بله
دیدم دارید غذا توزیع می کنید گفتم بیاورم برای شما
نمی دانستم چه یگویم
خدایا چگونه بگویم :
یا حسین ? قربون عظمت و بزرگیت بشوم من .
حتی نگذاشتی من پایم را از در مدرسه بیرون بگذارم .
تو ی آن همه جمعیت ظرف شله را درست کف دست من گذاشتی .....